po rozpatrzeniu wniosku Mazurskiego Parku Krajobrazowego, Krutyń, 11-710 Piecki             w sprawie zaopiniowania przez Radę Gminy Mrągowo zaktualizowanego projektu Planu Ochrony Mazurskiego Parku Krajobrazowego

Rada Gminy Mrągowo uchwala, co następuje:

§ 1. Opiniuje się negatywnie zaktualizowany projekt Planu Ochrony Mazurskiego Parku Krajobrazowego stanowiący załącznik do uchwały.

§ 2.Wykonanie powierza się Wójtowi Gminy Mrągowo.

§ 3.Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Przewodniczący Rady Gminy

        Sławomir Olender

Uzasadnienie

do uchwały Nr XXV/207/09

Rady Gminy Mrągowo

z dnia 22 kwietnia 2009r.

w sprawie zaopiniowanie zaktualizowanego projektu Planu Ochrony dla Mazurskiego Parku Krajobrazowego

Mazurski Park Krajobrazowy w Krutyni zwrócił się z wnioskiem do Rady Gminy       Mrągowo o zaopiniowanie zaktualizowanego projektu Planu  Ochrony dla Mazurskiego Parku Krajobrazowego w formie uchwały, zgodnie z art. 19 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia
16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody ( Dz. U. z  2004 r. Nr  92, poz. 880 z późn. zm.).

Park mazurski jest parkiem krajobrazowym i nie mogą być zakładane cele ochrony jak dla parku narodowego. Z tego powodu Rada Gminy projekt ochrony opiniuje negatywnie. Rada nie uzgadnia rozwiązań przyjętych w planie w zakresie infrastruktury technicznej, zagospodarowania turystycznego, sposobu użytkowania gruntów, eliminacji lub ograniczenia zagrożeń zewnętrznych z tego powodu, że założenia nie uwzględniają aktualnych realiów rozwoju regionu. Trzeba przypomnieć, że gminy wchodzące w skład terenów Parku, to gminy typowo rolnicze z mniejszym lub większym przemysłem turystycznym, stąd powrót do poprzedniej epoki (XIX wieku) jak zakładają projektodawcy ochrony parku skazuje mieszkańców na wymarcie, ponieważ np.: postuluje się zakaz realizacji obiektów inwentarskich opartych o gnojowicowy system chowu zwierząt, nie zważając, że będzie to zagłada gospodarstw rolnych zajmujących się produkcją mleka i likwidacja przemysłu mleczarskiego. W aktualnych realiach kraju nie jest możliwe w obrębie 20 - stu lat (okres obowiązujący planu ochrony) zmiana ogrzewania sieci osadniczej na gaz ziemny, czy inne zakładane w planie źródła ciepła nie dając ludności możliwości uzyskania dochodów na realizację tego celu. Zakładana zmiana dotychczasowej technologii oczyszczania ścieków na oczyszczanie roślinne jest nie do przyjęcia. Zakładanie kompleksowej rewaloryzacji zabudowy siedliskowej bez zabezpieczenia finansowego jest fikcją. Nie można wskazywać dla ludności źródeł finansowania typu: kredyt, dotacje samorządu czy państwa. Nakładanie obowiązków w imię wyższego celu musi być powiązane z realnymi możliwościami wykonania. Obowiązkom winny odpowiadać uprawnienia m.in. możliwości dochodzenia żądania wsparcia finansowego na rewaloryzację. Skoro gminy położone na terenie parku są zaliczane także do gmin turystycznych, to rozwój turystyki w tym agroturystyki nie może być zlokalizowany tylko w obrębie zwartej zabudowy wsi i w dodatku postuluje się konieczność zachowania formy architektonicznej starej, niskiej zabudowy wsi mazurskiej. Dyrektor Parku w roli organu administracji publicznej ma decydować, jakie projekty architektoniczne będą dopuszczone do realizacji. Zakłada się uzyskanie wymogu pozytywnej opinii. Przy założeniu, że układy przestrzenne wsi mają pozostać nie naruszone, to już należy uznać, że wszystkie budynki, które nie będą nawiązywać do starej niskiej zabudowy wsi mazurskiej będą odrzucane. Tych celów nie da się pogodzić. Dlatego nie będzie zgody Rady na rozwój przestrzenny tylko w obrębie zwartej zabudowy jednostek osadniczych.

W związku z powyższym, Rada Gminy opiniuje negatywnie plan w zakresie dotyczącym infrastruktury technicznej, zagospodarowania turystycznego oraz sposobu użytkowania gruntów.

Przewodniczący Rady Gminy

        Sławomir Olender